W dniach 28 – 30 września 2017 roku w Zakopanem odbyła się XV Konferencja „ Problemy Rekonstrukcji Wypadków Drogowych”, która została zorganizowana przez Instytut Ekspertyz Sądowych im. Prof. dra Jana Sehna w Krakowie – Zakład Badania Wypadków Drogowych.
Oczywiście zaproszony przez kolegów z IES nie mogłem odmówić zameldowania się w zimowej stolicy naszego kraju. W związku z międzynarodowym towarzystwem i dużą ilością ciekawych wykładów atmosfera była gorąca, podobnie było zresztą z pogodą w Zakopanem.
Najwyższą jakość wykładów zagwarantowali specjalni goście zaproszeni z zagranicy, którymi byli m.in. prof. H. Burg, prof. G. Kasanicky, prof. A. Vemola, prof. E. Pfleger, dr A. Moser czy dr hab. P. Kohut. Ich wystąpienia były tłumaczone na język polski co pozwoliło skupić się na przekazie i treści ich wykładów. Naprawdę dużą przyjemnością było słuchanie profesorów, którzy w dziedzinie wypadków drogowych są uznanymi ekspertami w całej Europie, w dodatku na badania których to człowiek powołuje się wielokrotnie podczas wydawania opinii.
Przyjazd do Zakopanego w piątkowe popołudnie i spotkanie wszystkich zacnych kolegów po fachu pozwoliło na przeprowadzenie wielu rozmów i na wymianę doświadczeń. W erze internetu, możliwości telekonferencji, wymiany i konsultowania materiału za pomocą maili i różnych innych środków szybkiego przekazu, bardzo często biegli są ze sobą w kontakcie, jednak osobiste spotkanie wielu ekspertów na raz w jednym miejscu pozwala często na jeszcze głębsze wejście w problem co jest bardzo dużym pozytywem takich konferencji.
Sobota była dniem gdzie wykłady były zaplanowane na prawie 11 godzin jedynie z przerwą na szybki obiad. W pierwszej części zaprezentowano wykłady na temat samochodów autonomicznych, parametrów zderzeń z testów Skody, opóźnienia hamowania nowoczesnych samochodów, czy oceny prędkości pojazdu z wykorzystaniem obrazu wideo.
Po południu tematami prezentacji były aspekty wykorzystania zapisów wideo do oceny prędkości pojazdu, a także oceny prędkości nadjeżdżających pojazdów, porównywanie metod oceny niepewności stosowanych w obliczeniach rekonstrukcyjnych czy prawidłowości przeprowadzania symulacji. Był to bardzo aktywny i pozytywny dzień.
Sobota była ostatnim dniem konferencji. Na ten dzień zaplanowano wykłady obejmujące tematy związane z hamowaniem i przyspieszaniem pojazdów (ocena wpływu masy pojazdu na długość drogi zatrzymania w procesie hamowania awaryjnego, hamowanie samochodów osobowych, dostawczych, ciężarowych i autobusów, czas narastania przyspieszenia pojazdów przy ruszaniu z miejsca), technikami obrazowania 2D i 3D na miejscu zdarzenia drogowego, zasadami przemieszczania się fragmentów osłony poliwęglanowej reflektorów samochodowych rozbitych w wyniku zdarzenia, symulacjami ruchu pojazdów z usuniętym ciśnieniem powietrza w jednym kole, czy z niekorzystnym wpływem wspomagania układu kierowniczego na zachowanie samochodów przy zjechaniu kołami jednej strony pojazdu na obniżone pobocze. Wykładów do późnego popołudnia było jeszcze wiele, wspomnę tylko o prezentacji danych w aspekcie śmiertelnych ofiar pożarów samochodów w wypadkach drogowych, czym zainteresowałem się z uwagi na zagadnienia, które w ostatnim czasie były przeze mnie rozpatrywane podczas wydawania opinii, ale także pojawił się częsty problem zdarzeń z udziałem dzikich zwierząt, czy poruszenie problemów związanych z rowerami ( przejazd przez progi zwalniające, światła pozycyjne rowerów).
Zakończenie konferencji zostało uwiecznione wręczeniem certyfikatów i pamiątkowymi zdjęciami. Zmęczony ale zadowolony z odbytych spotkań i zdobycia nowej wiedzy udałem się w nieprzyjemną już niestety drogę powrotną przez „naszą” Zakopiankę do Wrocławia. Konferencja dostarczyła mi bardzo dużo materiałów i nowej literatury, wskazała również problemy, z którymi w przyszłości wszyscy będziemy się zmagać. Na szczęście mamy już na to rozwiązania 🙂
Poranna wrześniowa kawa w górskim klimacie smakuje naprawdę dobrze. Warto odwiedzić Zakopane przy okazji konferencji. Najwyższe oceny !